Een schilderij dat niemand koopt, hangt gewoon aan de muur. Maar een tafeltje met een slang die een vogel vast heeft? Dat leeft. Dat gebruik je. En ondertussen mag het ook gewoon mooi zijn.

Ik schilder veel, en vaak op dingen die ik in de kringloop vind. Een tafel, een lijstjes met een gat erin, waar je omheen moet werken. Dan moet je creatief zijn met de compositie. Het is anders dan werken op een leeg vel. Ik vind het leuk als het een functie heeft, als het naast kunst ook gewoon iets is wat je kunt gebruiken.

Ik ben vorig jaar afgestudeerd in illustratie en heb nu een atelier in het oude Herman Brood museum in Zwolle. Een mooi oud pand, dat ik deel met twee vriendinnen. Alles zit dichtbij: m’n atelier, mijn werk in de keuken bij Bennies, en mijn huis.

Sinds ik van school af ben, werk ik veel groter. Op de academie zat ik altijd te priegelen. Dat doe ik nog steeds graag, maar groot werk verdwijnt niet zomaar in een la. Het is aanwezig. Je ziet het meteen.

Vaak schilder ik wat ik mooi vind. Dieren, planten, vogels… dingen die me inspireren. Soms iets wat voortkomt uit een korte obsessie, zoals filmpjes van mensen die stapels maken van stenen. Dat soort vormen komen dan ineens overal terug.

Mijn werk is niet altijd emotioneel. Als ik me slecht voel, ga ik niet schilderen. Dan ga ik liever bewegen. Paaldansen bijvoorbeeld, of aerial hammock, met van die doeken uit het circus. Het is zwaar, esthetisch en pijnlijk tegelijk. Het moet er mooi uitzien, terwijl het aan je huid trekt. Ik zit onder de blauwe plekken, maar het is het waard.

Schilderen is voor mij een uiting van plezier, van passie. Iets maken dat anderen mooi vinden, of gebruiken. En als het verkoopt? Leuk. Maar het begint bij mij, met iets dat ik zelf graag zie ontstaan. Benieuwd naar Anne's werk? zie Anne.carlijn op Instagram

Anne