Verbinding. Dat is wat telt. Of het nu gaat om mensen onderling, of om het gevoel ergens bij te horen.

Ik ben barista, hier en soms als zzp’er. Mijn passie is koffie. Ik heb het vak geleerd bij Anne & Max, en later ben ik me ook wat gaan verdiepen in Latte Art. Koffie is vaak een gespreksopener. Het verbindt. Het is gezelligheid. Soms ook troost.

Zwolle en verbinding gaan goed samen. Ik heb er jaren gewoond, en werk er nog steeds met veel plezier. Ik zou er ook niet weg willen. Het is een mooie stad: stads, maar niet te groot. Inmiddels woon ik weer in Hoogeveen, voor mijn relatie, maar Zwolle blijft dichtbij.

Door mijn werk bij de Pride ben ik uiteindelijk hier terechtgekomen, via een collega die ik nog kende van Van der Valk. Vorig jaar zat de organisatie in dit gebouw. Dit jaar wordt het iets kleiner en hebben ze mijn hulp niet nodig.

De Pride in Zwolle is breder dan de Gay Pride in Amsterdam. Hier gaat het ook om diversiteit, om uniek mogen zijn. Het groeit. Het wordt steeds meer getolereerd. Misschien heb ik er als vrouw minder last van dan mannen. En ik ga ook minder op stap, dat helpt misschien ook.

Zelf val ik op vrouwen. Ik ben in Zwolle uit de kast gekomen, niet in Hoogeveen. Hier was het anoniemer, iets vrijer. Toch is het ook voor mij een worsteling geweest. De mening van anderen, het onbegrip… altijd maar een woordje klaar moeten hebben. Ik zeg ook niks over jouw partner. Als je niks moois kunt zeggen, kun je beter gewoon je mond houden.

Gelukkig ben ik goed gebekt en durf ik wel wat terug te zeggen. Mijn familie heeft het goed opgepakt. Mijn oma moest even wennen, maar zou het nu voor me opnemen. Ik als kleinkind verander natuurlijk niet.

Toen ik uit de kast kwam, hadden mensen ook wel een mening, maar die werd minder uitgesproken dan nu. Iedereen durft tegenwoordig te zeggen wat ‘ie vindt. Misschien is het tegenwoordig makkelijker geworden om uit de kast te komen, maar je krijgt ook vaker iets terug.

Het blijft voor iedereen een persoonlijke strijd.

Safira